koncert w ramach cyklu Szczecińskie Wierszogranie, który od lat przygotowuje Stowarzyszenie SZOK – Szczecińska Offensywa Kulturalna

Piotr Woźniak

„Elegancki, wyciszony, wręcz ażurowy w swoim opus, artysta, milczący wędrowiec przez świat muzyki” – powiedział o nim Szymon Zychowicz.

O Piotrze napisać trudno. Chowa się za swoimi piosenkami i trudno go spotkać gdzie indziej.
Nie ulega modom, nie kopiuje zasłużonych skądinąd bardów, nie wykrzykuje światu swojej na niego niezgody. Przed publicznością staje najczęściej sam z gitarą. Pytany o miejsce na muzycznej scenie, powiedział: „Takie piosenki z gitarą w wielu krajach określane są mianem folk. Lubię to słowo w tym właśnie znaczeniu. Dobrze mnie chyba określa.”

„Człowiek o głosie jak maszyna parowa i wrażliwości baranka” – zapowiedziała go Anna Wysocka przed jednym z koncertów .
Ten głos – charakterystyczny, nie do pomylenia z nikim innym – zaskakuje czystością i siłą, skalą emocji od szeptu po krzyk. Bo to emocje właśnie są dla Piotra najważniejsze.
Staram się dotrzeć do wrażliwości ludzi, ich potrzeby piękna; próbuję ich wzruszyć. Może dzisiaj zadania sztuki definiuje się nieco inaczej, ale ja tak – inaczej – po prostu nie chcę. To jest wybór nie tylko środków muzycznych. Dla mnie to jest wybór znacznie głębszy. Dotyczy sfery „co chcę z siebie dać”. – powiedział w jednym z wywiadów.
Piotr, to artysta osobny, kontemplujący spotkanie dwojga, potrzebę zgody z samym sobą i zapatrzenie w świat. Przede wszystkim jednak to artysta liryczny, wrażliwy i skupiony interpretator swoich, ale także „pożyczonych na zawsze” słów i melodii.
Od kilkunastu lat widywany jest tu i tam. A to w konkursach ważnych przeglądów piosenki poetyckiej i studenckiej (SFP w Krakowie, „Recital” w Siedlcach, „Łykend” we Wrocławiu), a to w TV (plebiscyt „Muzyczna Jedynka”, koncert „Debiuty” w Opolu), najczęściej jednak na koncertach w całym kraju (tych solowych, tych w ramach rodzinnego przedsięwzięcia Tadeusza Woźniaka i – do niedawna – tria Woźniak – Lewandowski – Zychowicz).

Pierwszym poważnym spotkaniem z publicznością był dla niego udział w musicalu Metro. Tam też uczył się między innymi śpiewu na zajęciach Elżbiety Zapendowskiej. W tym czasie zaczął powstawać jego własny program w oparciu o teksty współczesne (Bogdan Chorążuk, Beata Biłyk-Woźniak) i wiersze (Leopold Staff, Julian Tuwim). Okazją do zaprezentowania większego zbioru piosenek stał się dla niego udział w festiwalu „Recital ’95” w Siedlcach, gdzie powrócił po roku by wyśpiewać I nagrodę i nagrodę za kompozycję („Byle do Wiosny”).

Jako producent i aranżer najpełniej dotychczas wyraził się tworząc wraz z Krzysztofem Majchrzakiem przedstawienie muzyczne a potem płytę p.t. „Dell’Amore”, oparte na poezji Emila Zegadłowicza z muzyką Tadeusza Woźniaka.

W 2010 roku ukazał się jego pierwszy i dawno oczekiwany album „Dom na dachu”. Na płycie znalazło się dwanaście nastrojowych, czasem onirycznych kompozycji. Staranne, przemyślane aranżacje łączą różne, czasem odległe brzmieniowo światy (kwartet smyczkowy, syntezatory, instrumenty perkusyjne) w intrygującą całość. Subtelna interpretacja i charyzmatyczny głos Artysty podkreślają emocjonalny wyraz tekstów.

​

W 2012 roku ukazał się podwójny (CD + DVD), koncertowy album „Jak ze źródła”.
Program „Jak ze źródła” złożony jest z polskich piosenek z początku lat 70., wykonywanych m.in. przez Marylę Rodowicz, Tadeusza Woźniaka, Marka Grechutę, Skaldów i innych, współtworzony wraz ze znakomitym poznańskim gitarzystą Przemysławem „Śledziuha” Śledziem. To jednocześnie cytat z piosenki „Z Tobą w górach”, wykonywanej ongiś przez Marylę Rodowicz. W nowych, osobistych interpretacjach i akustycznych aranżacjach piosenki te zyskują folkowy charakter, bliski sercom obu artystów. „Jak ze źródła” to mocny, wyrazisty głos i wirtuozerskie gitarowe „koronki”, przeplatane rockowymi akcentami i muzycznymi cytatami – niespodziankami. To osobisty hołd Piotra, złożony twórcom i wykonawcom polskich piosenek z początku lat 70-tych.

http://domnadachu.wix.com/piotrwozniak

https://www.facebook.com/domnadachu

https://www.youtube.com/watch?v=_LTcA5Eivxo

https://www.youtube.com/watch?v=YsDPvH0EzlU

https://www.youtube.com/watch?v=DK0R1jVWhY4

Wojciech Czemplik – polski skrzypek, mandolinista, grający również na instrumentach perkusyjnych, wokalista; przez wiele lat (1986-2012) członek zespołu Stare Dobre Małżeństwo. Dziś gra m.in. w zespole U Studni.

Ukończył Wyższą Szkołę Morską w Szczecinie. Na początku muzykowanie było jego pasją i hobby, później stało się jego zawodem. Gra głównie na skrzypcach, ale także na mandolinie oraz cymbałach. Grał między innymi z zespołami: Bez Jacka, PASS, Wyspa, a także z Olą Kiełb, Pawłem Orkiszem, Piotrem Bakalem, Oliverem Shanti oraz z Agatą Budzyńską. W 1981 roku dołączył do zespołu Do Góry Dnem, którego członkiem jest do dzisiaj. Jest zapalonym podróżnikiem i miłośnikiem natury.

Nagrał 3 płyty solowe: „Świętogórskiej Pani”, „Modlitewnik na skrzypce i organy” oraz „Medytacje na 4 struny świata”. Wziął gościnny udział w nagraniu płyty „Słonecznik” Wolnej Grupy Bukowina i „Cienie” Jerzego Filara.

Animator wielu imprez artystycznych. Jest między innymi pomysłodawcą i dyrektorem artystycznym Festiwalu Muzyki Oratoryjnej MUSICA SACROMONTANA w bazylice na Świętej Górze w Gostyniu.

6 lipca 2011, podczas uroczystości w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego odebrał z rąk wiceministra Piotra Żuchowskiego Brązowy Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

http://www.ustudni.com.pl/dyskografia.php?imie=wojciech

https://www.youtube.com/watch?v=hm870fqDBLM – pierwszy wspólny koncert obu panów

Bilety: 20 zł w przedsprzedaży, 25 zł w dniu koncertu